Back to business!

Hi Darlings!

De eerste maand in Australië zit er alweer bijna op, al lijkt het alsof we vorige week nog op Schiphol stond te janken met papa mama, Richard en Leonie. Aan de andere kant lijkt het ook wel een half jaar geleden, want er is al zo veel gebeurd en het is natuurlijk lekker zomer hier!

Vorige week vrijdag begon eigenlijk het echte studie-avontuur; Ik vloog van Adelaide via Sydney naar Armidale. Michel ging via Maleisië weer naar huis. Het afscheid nemen van Michel was een groot drama (niet zo verrassend voor diegene die me wat beter kennen), het verdriet van zo lang afscheid nemen is zoveel erger dan dat van t uitmaken, dan ben je tenminste ook nog boos en vind je dat je beter af bent zonder..

Al moet ik wel zeggen dat het gesnotter snel plaatsmaakte voor gezonde zenuwen, want nu ging ik het echt alleen doen! Tijdens de vluchten ging alles goed, al was ik wel een beetje geïntimideerd door de grootte (lees: kleinte? :p) van het vliegtuig naar Armidale. Volgens mij paste er net 20 mensen in en het was zon vliegtuig met van die propellers die veel te klein en veel te niet-stevig leken voor de vlucht... Gelukkig bracht het menselijke kuddegedrag me wat tot rust, aangezien iedereen super relaxt was en met bekenden aan het babbelen was over de vakantie. Het eerste weetje van Armidale; ons kent ons.

Ik werd opgehaald door een van de professoren (Duitse Susanna) aangezien er geen OV is vanaf het vliegveld. Ik kreeg direct een rondleiding op AGBU waar ik mijn thesis doe (Animal Genetics and Breeding Units, de onderzoeksinstelling die samenwerkt met de universiteit), waarna we samen de sleutel gingen zoeken van mijn woonunit. Helaas hier geen bloempotten, de Nederlandse plek om de sleutel te verstoppen. Gelukkig hadden we hem dan toch na een tijdje rondsnuffelen. Mijn unit blijkt een omgebouwde garage te zijn, met badkamer en woon/slaap/keukenkamer. Charlie (student van Wageningen die voor mij hier heeft gewoond) had het heel netjes achter gelaten hoor ;) In het echte huis wonen 5 andere studenten, 1 jongen en 4 meiden. Nu zijn er maar 2 thuis, Aliesha en Tom, aangezien het hier nog zomervakantie is. Ik mocht direct met ze mee eten, super aardig, was ook erg gezellig. De waarschuwingen van Tom over alle giftige slangen en spinnen waren vast goed bedoeld, maar zorgden er wel voor dat ik niet echt kon slapen daarna.... O:) Zaterdag dus maar eens heel goed schoongemaakt en.. geen giftige kruipers gevonden!

Zondag was ik uitgenodigd te komen eten bij mijn andere professor (Nederlander Julius uut Frieslaaan) en zijn vrouw. Er was ook nog een ander stel (ook onderzoekders binnen Animal Science, een Nederlandse en een Mexicaan) en met 3 kleine kindjes was het een gezellige bedoeling. Blijkbaar was er reden voor bubbels. En wijn. En tequila na het eten :p Tja die Mexicaan he.. In ieder geval was het erg gezellig en hier vliegen de aanbiedingen voor een PhD me in ieder geval om de oren, ik moest alleen even mijn fiancee (huh? Julius loopt wel erg op de zaken vooruit) hierheen halen..

Nou ja goed, maandag is mijn eerste werkweek begonnen! En het was direct back to business. Niks inlezen. Niks "Die Australiërs werken in een lager tempo dan wij". Hier is je dataset en ga dit en dit maar vast bekijken en analyseren. Ja maar..

Maandag was ik nog door Aliesha naar de campus gebracht, maar aan het eind van de dag had ik dan toch mijn eigen fiets in handen! Die hebben ze hier gewoon bij de Australische Blokker/Hema (Kmart), super chill. Gelukkig had ik de veels te stoere mountainbike met 18 versnellingen gekozen, want de bergen zijn hier niet normaal zo hoog en zo steil. De brug in Westenholte en de berg in Wageningen zijn er niks bij! Daarnaast ligt Armidale op 1000 meter boven zeeniveau, dus zuurstof is hier niet genoeg. Resultaat; een astma-sas boven op de berg. Al merk ik wel dat het elke dag beter gaat, ze zeggen dat het een week duurt ofzo om te wennen.

Met mijn thesis ben ik deze week toch al redelijk van start gegaan, ik zal jullie niet vervelen met alle programmeertaal die ik hier leer. Het is hier een erg professionele maar ongedwongen sfeer. Tijdens de pauzes gaat het vooral over onderzoek en minder over het weer (das toch wel echt Nederlands) en 'heb je gehoord van die en die', maar je kan bij iedereen naar binnen lopen en gezellig lunchen. Ik zit bij Mohammed en Tom (niet mn huisgenoot) in de post graduates kamer. Zij zijn beide PhDers en omdat ik dus in de onderzoekerskamer zit denkt iedereen dat ik ook al een onderzoeker ben. Was het maar zo :)

Ik vermaak me hier prima, deze eerste week heb ik al zoveel bijgeleerd tijdens mijn thesis dat de tijd vloog. En hoewel ik nooit heimwee heb, is het wel gek om niet thuis te zijn bij papa en mama om te vieren dat Richard en ik vandaag al 16 jaar bij hun mogen wonen. We houden van jullie! (Ik mag wel wij zeggen he Richard ;) )

Kus Sas